"Mensen hebben geen geld meer om uit te geven aan seksueel genot": in Parijs is de onontkoombare ineenstorting van seksshops aan de gang

In de Rue Saint-Denis ( ^1e en ^2e arrondissement van Parijs) lijkt een voorbijganger, die de buurt duidelijk niet kent, compleet verbluft door de verzameling roze dildo's in de vorm van de Eiffeltoren – bijgenaamd "La Tour est folle" – die in de etalage staan uitgestald, waarvan de dwingende neonlichten en felgekleurde gevel de duisternis doorboren op deze julinacht. "Waar zijn we beland?" horen we hem lachend fluisteren tegen zijn metgezel, wijzend naar de mannequins in dienstmeisjesoutfits in de sexy Parijse boetiek.

Lachend legt hij uit: "Dit is de derde seksshop op onze route: ik heb er nog nooit zoveel in zo'n korte tijd en op één plek gezien!" Wat zou hij twintig jaar geleden hebben gezegd, toen de buurt er twee keer zoveel had? De dertigjarige is zich er niet van bewust dat zijn stappen hem naar een van de historische hotspots van de Parijse prostitutie hebben geleid, de broedplaats waar deze achterhaalde lusttempels meer dan vijftig jaar geleden ontstonden, vandaag de dag op de helling van een onontkoombare neergang.

Het cijfer dat de Parijse Werkplaats voor Stedelijke Planning (Apur) in zijn volkstelling van 2023 gaf, is in dit opzicht ondubbelzinnig: het aantal seksshops dat na mei 1968 uit de grond schoot, stortte rond de eeuwwisseling van de jaren 2000 letterlijk in, van 127 in 2003 naar 65 in 2023. Een daling van 50% in twintig jaar, die zich bijzonder snel versnelde tussen 2020 en 2023, toen het aantal shops met 7,1% daalde.

Terwijl in Pigalle ( ^9e en ^18e arrondissement), de andere hotspot van de Parijse seksindustrie, de folklore rond de Moulin Rouge nog steeds een schijn van activiteit behoudt die voornamelijk te danken is aan het toerisme – aan de Boulevard de Clichy zijn er vandaag de dag 24 seksshops – heeft de wijk Saint-Denis, die minder op een ansichtkaart lijkt, een bloedbad ondergaan: minder dan tien shops (vergeleken met 38 in 2003) hebben moeite om hun bedrijf te behouden.

"Nou, je ziet het zelf wel, het is niet druk, het loopt niet zo goed, zeker niet de laatste twee jaar," bevestigt Mathieu*, de jonge verkoper die we wat afwezig aantreffen bij de kassa, achter de dikke, ondoorzichtige rode plastic gordijnen die de ingang blokkeren. Een symptoom van de malaise: "In het begin hadden we vijftien stands, we hebben maar...